Thelma Ásdísardóttir

Ég átti afmæli nýlega, ekkert stórafmæli, bara svona lítil og vinaleg millitala. Ég fékk í heimsókn marga góða gesti sem var bara frábært og ég átti mjög góðan dag.
Eins og gengur fékk ég nokkrar gjafir og þar á meðal Top Gear safnið. Valin atriði úr sjónvarps-seríunum, bílar og aftur bílar. Ég hef verið veik fyrir bílum síðan ég man eftir mér og ég fæ ennþá fiðring í magann þegar ég heyri sterka vél gefa inn. Ég á það meira a segja til að stökkva út í næsta glugga þegar ég heyri í girnilegri vél út á götu. Úr uppáhaldsglugganum mínum í íbúðinni horfi ég eftir Hringbrautinni og stundum hvíli ég hugann með því að horfa út um gluggann, á mannlíf og fallega bíla.
Svolítið skondið að ég skuli ekki eiga bíl sjálf, en samt kannski ekki. Ég hef ekki efni á að eiga bíl eins og mig langar til að eiga og ég hef heldur ekki tíma núna til að sinna slíku áhugamáli. Svo að ég læt mér nægja að horfa út um gluggann minn og drekka í mig Top Gear þættina.
Þessir þættir, eða hlutar úr þáttum sem eru á dvd diskunum eru mun eldri en það sem er verið að sýna í sjónvarpinu í dag og ég varð fyrir sárum vonbrigðum þegar hundfúl gamaldags karlremba poppar upp reglulega í þáttunum. Ég hef ekki séð þessa gömlu þætti áður, veit ekki einu sinni hvort þeir voru sýndir í sjónvarpinu á sínum tíma. En ég hef einmitt verið svo hrifin af því að í Top Gear er ekki verið að slengja fáklæddum konum uppá húddinn á bílunum eða koma með hallærisleg komment um konur í tengslum við bílana.
Ég var alsæl með Top Gear, loksins einhverjir sem gátu fjallað um fallega bíla, sem leyfa bílunum að njóta sín í botn. Ótrúlega hugmyndaríkir þættir og alveg drepfyndnir, Jeremy, Hammond og James eru ekkert nema frábærir og alls engin karlremba. Æðislegt...
...En í þessum eldri þáttum sýnir Jeremy á sér aðra og leiðinlegri hlið. Segir hluti eins og að sætið í einum bílnum sé svo dásamlegt að það sé "...eins og það sé lítil víetnömsk kona í sætinu að gefa manni nudd". Í öðru atriði var verið að meta tvo bíla, hvor væri betri í alla staði. Úrslitin réðust af því að íturvaxnar stúlkur í stuttum pilsum voru látnar setjast uppí bílana. Það sást greinilega í klofbót nærbuxna annarar stúlkunnar þegar hún settist uppí bílinn (passað vel að taka nærmynd af því) og sá bíll hafði betur vegna þess að hann sýndi upp undir pils stúlkna. Djöfull varð ég ógeðslega fúl. Ég slökkti á þessu og sagði upphátt að Jeremy gæti farið þangað sem sólin ekki skín, samt var ég ein og engin heyrði til mín...alla vega ekki Jeremy.
Ég varð aðallega fyrir svo miklum vonbrigðum, þættirnir misstu ljómann sinn og Jeremy varð með það sama að glötuðum karlfauski, hallærislegum aula sem missti kúlið. Ég hugsa samt að ég muni halda áfram að horfa á þættina, enda man ég ekki eftir að hafa séð þessa stæla í nýrri þáttunum. En mér finnst Jeremy vera eins og asni. Það hefur áreiðanlega ekki verið hann sem vildi taka rembuna úr nýrri þáttunum því þá hefði hann varla haldið þessum atriðum inná dvd settinu. Af hverju er aldrei hægt að fjalla um fallega bíla án þess að draga níð um konur inn í það?
Mér finnst þessir þættir hins vegar of góðir til að ég leyfi gömlum aulaskap í Jeremy að eyðileggja það fyrir mér, en það er alveg á hreinu að þeir féllu niður um nokkrar hæðir.

Jæja, loksins er ég eitthvað að hressast. Þetta er búin að vera sú versta flensa sem ég man eftir að hafa fengið, alveg óþolandi. En takk fyrir allar fallegu kveðjurnar til mín kæru bloggvinir :)
Annars er ég ferlega pirruð út í dómskerfið um þessar mundir. Hvað á þessi argavitleysa eiginlega að þýða?
Tveir íslenskir dómarar að spjalla:
"Heyrðu nei sko þarna er nauðgari! Hann er víst búin að nauðga tveimur konum."
"jamm jamm og berja þá þriðju til óbóta, konan sú er víst enn á spítala."
"Nú nú, ætli við verðum þá ekki að þyngja dóminn í 3 mánuði skilorðisbundið"
"Hvað meinarðu félagi! Við verðum að gera betur en það. Hendum í hana einhverju klinki."
"Jamm jamm, við getum svo sem alveg sýnt þessari konu einhverja linkind, þó það hafi nú verið hún sem byrjaði."
"150.000 kall?"
"Jamm jamm, segjum það, hún getur þá keypt sér nýja pönnu í staðinn fyrir þá sem karlgreyið þurfti að brjóta á hausnum á henni"
"Vissirðu að við fáum Stóra málið?"
"Ha! Ertu að meina það? 11 ára stúlkuna? Sú skal sko ekki sleppa! Ha ha!!! Og reyna svo að skýla sér á bak við eitthvað heilkenni!!"
"Já ég á ekki til orð yfir þessa ósvífni í stelpunni! Og svo þykist hún líka vera of ung til að skilja að maður lokar ekki hurðum þó maður sé í uppnámi og...og...reyndi hún ekki að halda því fram líka að henni hafi brugðið?"
"Jamm mig minnir það, en hún skal nú ekki hafa okkur að fíflum, við erum klárari kallar en svo. 10 milljónir í það minnsta!"
"Sammála 10 milljónir alla vega fyrst hún þykist of ung til að sitja inni. Við verðum að stöðva þessa stelpu. Er ekki hægt að setja hana svo í skuldafangelsi?"
"Ha ha, þar gæti hún kannski dúsað með rithöfundinum sem reyndi að stela orðum annars rithöfundar. Þvílíkir stórglæpamenn!"
"Já hvert er þetta land eiginlega að stefna? En gott að við erum hér til að halda raunverulega hættulega fólki af götunum."
"Ójá, þvílíkit og annað eins pakk! Að skella hurð og stela orðum! Pffft..."

Svona er Ísland í dag og það finnst mér ekki gott. Sveiattan á íslenskt dómskerfi!!!!!

Nú er skemmtilegri viku að ljúka. Það er búið að vera mikið að gera hjá mér síðan ég kom heim frá New York og mér finnst ég næstum ekkert hafa verið heima hjá mér, nema rétt til að kasta mér undir hlýja sæng yfir blánóttina.
Í gær héldum við uppá afmæli Stígamóta sem eru orðin 18 ára. Stígamót komin á sjálfræðisaldur :) Þetta var svakaskemmtilegur dagur í gær. Að venju var fundur með fjölmiðlafólki um morgunin þar sem árskýrslan var kynnt. Um daginn, milli 14-16 var svo opið hús fyrir vini Stígamóta og það voru mjög margir sem litu við og þáðu vöfflur og kakó.
Við höfum í nokkur ár boðið nokkrum listakonum að fóstra herbergin í húsinu, í eitt ár í senn, og afmælisdagurinn hefur ævinlega verið dagurinn sem við notum til að kynna nýjar listakonur og þakka þeim sem eru að fara með listaverkin sín. Bara gaman.
Nú er laugardagur og ég er bara búin að vera dútla mér í dag, horfa á Top Gear, sem er einn af mínum uppáhaldsþáttum og dekra við son minn sem gaufast hér undir teppum og sængum með háan hita og er ósköp aumur. Ekki oft sem ég sé stráksa með svona slæma flensu. Hann fór uppá vakt áðan bara til að vera viss um að ekkert væri komið ofan í lungun. Kannski ég fari og útbúi handa honum eitthvað "gott mömmusull" :)

Jæja nú styttist í að ég fari til New York með samstarfskonum mínum og fleirum. Vá, hvað ég hlakka til. Ég hef aldrei komið í þessa borg áður og er spennt að sjá hana, anda að mér loftinu þar og upplifa mannlífið. Það er svo margt þar sem ég væri til í að skoða. New York á svo marga fræga staði.
En tíminn er frekar stuttur svo að ég verð að velja vel. Og það eina sem ég get alls ekki hugsað mér að sleppa er borgarbókasafnið (þetta með ljónastyttunum við innganginn) og svo finnst mér ég verða að kíkja í Apple búðina við 5th Avenue...en fyrir þá sem ekki vita þá er ég forfallin Apple aðdáandi :)
Það verður mikið fjör á kvennaþinginu og ég hlakka til að vera innan um baráttukonur allstaðar að úr heiminum. Nú tökum við Manhattan!! Málum hana rauða...eða bleika! :)
Ég á auðvitað að vera pakka niður og gera eitthvað voðalega gáfulegt, en mér fannst að ég yrði að blogga pínu áður en ég fer. Knús á ykkur öll.

Ég á tvo ketti sem mér þykir ákaflega vænt, Kodama og Shane, báðir fressar. Kodama er þriggja ára og hefur alltaf verið frekar rólegur og yfirvegaður. Einn af þessum dásamlegu köttum sem horfa á mann með bland af vináttu og fyrirlitningu. Eins og það sé alveg ljóst frá hans bæjardyrum séð að ég mun aldrei komast með tærnar þar sem hann hefur hælana.
Shane er yngri, aðeins um ársgamall og mjög kröftugur. Hann er kolsvartur, óvenju stór, með mjög gljáandi feld og afskaplega glæsilegur. Hann er eins og lítill pardus og þarf mikið pláss. Hann er miklu forvitnari en Kodama og elskar vatn, ég þarf bókstaflega að slást um vaskinn við hann á morgnana til að geta burstað tennurnar.
Það er núna komið í ljós að Shane þarf meira pláss en ég get boðið honum í 3ja herbergja íbúðinni minni uppá 3ju hæð. hann þarf meiri athygli en frá mér og syni mínum, við erum svo oft ekki heima. Kodama líður vel hjá okkur og er greinilega sáttur við að vera inniköttur en Shane er ekki hamingjusamur þrátt fyrir bestu umhyggju sem ég kann að gefa honum. Mig vantar því gott heimili fyrir hann. Ég er á fullu núna að reyna finna handa honum nýjan stað en gengur ekki vel. Það væri frábært ef einhver af bloggvinum mínum vissi um stað handa yndislegum ketti, látið mig endilega vita.
Jæja, ætla snemma í háttinn (aldrei þessu vant :) og býð öllum góða nótt.